KARATE OSTROWIEC

Wielu mistrzów na pytanie co to jest karate? Odpowiada: zależy dla kogo. I taka jest prawda. Dla jednych jest to bez wątpienia droga doskonalenia się, będąca nieodłączną częścią ich życia. Dla ludzi młodych może to być sport, pogoń za medalami. Trenerzy mogą traktować karate jako środek dla zdobycia pieniędzy (sukcesy zawodników). Podobne i sami ćwiczący, mogą ćwiczyć dla siebie, mogą też ćwiczyć po to, by zyskać trochę sławy, a po zakończeniu sportowej kariery zapomnieć o karate. Również ludzie z zewnątrz, na co dzień niećwiczący, mogą różnie oceniać karate. Dla jednych jest to prymitywna kopanina, dla innych zaś godna podziwu sztuka. Jest to normalne zjawisko. Każdy człowiek ma prawo do własnego zdania: każdy ma prawo być filozofem, ale może też być głupcem.

         Słowo karate w dosłownym tłumaczeniu oznacza „puste ręce”’, słowo „do” oznacza drogę. Karate-do to „droga pustych rąk”. Sztuka walki karate została skonstruowana jako obronny system walki. Technika karate jest bardzo różnorodna, zawiera szereg uników, ciosów, bloków itp. Jednakże karate nie jest tylko i wyłącznie praktyczną umiejętnością prowadzenia walki. Jest to natomiast szeroko pojmowany system kształtowania człowieka za pomocą osobliwych metod (trening fizyczny połączony z doskonaleniem  umysłowym). W moim mniemaniu karate jest specyficzną i wzniosłą drogą doskonalenia się nie tylko w aspekcie fizycznym ale też duchowym i moralnym oraz etycznym. Ta droga powinna wieść człowieka do pełnego rozwoju. Jest to droga nigdy niekończącego się doskonalenia, bez względu na posiadane stopnie i umiejętności.

Nawet, gdy człowiek ze względu na wiek przestaje się rozwijać fizycznie, gdy maleje mu siła i kondycja, może rozwiać się intelektualnie, a także stale pogłębiać swe doświadczenie.

            Niektóre osoby, zwłaszcza w sekcjach trenujących pod kątem sportu wyczynowego, często zapominają lub nawet odrzucają całą nadbudowę filozoficzno-moralną karate. Takie podejście do treningu sprawia, że zdobyte umiejętności stają się bardzo ubogie, a ponadto mają niewiele wspólnego z prawdziwym karate-do.

            Trenując karate-do należy pamiętać, żeby nigdy nie wykorzystywać poznanych umiejętności poza salą ćwiczeń. Naczelna zasada karate mówi: „ nie atakuj, póki sam nie zostałeś zaatakowany” oraz „każda ominięta walka jest walką zwycięską”. Trzeba jednak właściwie rozumieć te słowa i nie znaczy to, że złodziejowi należy dziękować za to, że nas okradł, a chuliganowi, że nas pobił. Chodzi tu raczej o to, by unikać walki, jeśli nie jest ona konieczna. I tyle. W sytuacjach koniecznych użycie karate do walki jest nie tylko możliwe, ale wręcz pożądane.

            Każdy ćwiczący powinien też rozumieć, że uprawianie tej sztuki walki powinien traktować jako doskonalenie samego siebie, jako pokonywanie własnych oporów, wewnętrzne przełamywanie się, które wyrabia silną wolę i silny charakter. Jeśli ktoś będzie się umiał przełamać w czasie treningu, to będzie to też umiał zrobić w życiu codziennym. Tak pojmowane karate staje się walką nie tylko z przeciwnikiem, ale też walką z samym sobą, ze swoimi słabościami tak fizycznymi, jak i psychicznymi.

Strona główna